Prawo prasowe w praktyce
Komunikacja o firmie a regulacje prawne.
Firma w mediach, media w firmie – strategia komunikacyjna w perspektywie prawnej.
Szkolenie przybliżające w przystępny i praktyczny sposób podstawowe regulacje z zakresu prawa mediów, niezbędne zarówno w kontaktach z dziennikarzami, jak i przy redagowaniu prasy firmowej oraz strony internetowej. Uwzględnia najnowsze zmiany dotyczące autoryzacji wprowadzone ustawą z 27 października 2017 r.
Szkolenie obejmować będzie nie tylko zagadnienia uregulowane w ustawie prawo prasowe, ale także regulacje zawarte w ustawie o dostępie do informacji publicznej, prawie cywilnym i karnym oraz autorskim. Program dostosowany jest do potrzeb pracowników biur prasowych oraz struktur odpowiedzialnych za redakcję pism firmowych.
Obejmuje wyłącznie te kwestie z zakresu prawa mediów, które należy uznać za niezbędne w komunikacji zewnętrznej, zwłaszcza zaś w relacjach z dziennikarzami. Zagadnienia analizowane są z uwzględnieniem ich praktycznego aspektu. Towarzyszy temu między innymi: analiza kazusów, analiza krótkich materiałów prasowych pokazujących poprawne lub błędne zachowania osób udzielających informacji, analiza fotografii pod kątem ich potencjalnego wykorzystania na stronach internetowych, w pismach firmowych, ulotkach reklamowych, itp.
Program szkolenia:
1. Autoryzacja wypowiedzi i wywiadu po zmianach wprowadzonych ustawą z października 2017 r.:
– co zmieniły wprowadzone przepisy,
– na co należy zwracać szczególną uwagę po dokonanych zmianach,
– jakich zachowań unikać,
– z czego rozmówca, w kontakcie z dziennikarzem, musi zdawać sobie sprawę,
– czym jest autoryzacja od strony prawnej,
– o czym powinniśmy pamiętać przystępując do rozmowy z dziennikarzem – praktyczne rady w tym zakresie,
– jak się do niej przygotowywać,
– autoryzacja wywiadu a autoryzacja przekazanej informacji publikowanej w materiale nie będącym wywiadem.
2. Zasady kontaktu z dziennikarzami i udzielania informacji prasie na tle ustawy o dostępie do informacji publicznej i prawa prasowego. W tym:
– obowiązek udzielania informacji (kiedy istnieje od strony prawnej, kiedy ma wyłącznie wymiar wizerunkowy);
– przyczyny odmowy udzielenia informacji od strony prawnej;
– jak odmawiać udzielenia informacji, aby z jednej strony nie złamać prawa jej udzieleniem z drugiej zaś zachować się skutecznie od strony wizerunkowej;
– praktyczne zasady dotyczące kontaktu z dziennikarzami na tle ustawy o dostępie do informacji publicznej. O czym pamiętać, o co zabiegać, na co uważać, jak się przygotowywać do tego kontaktu;
– jak się zachować jeśli w kontakcie z dziennikarzem zdobyłem się na zbyt dużą szczerość i podałem informacje naruszające jedną z tajemnic;
– ustawa o dostępie do informacji publicznej a konieczność udzielania informacji przed kamerą i mikrofonem;
– jak zachowywać się w sytuacji, gdy wzgląd na ochronę danych osobowych stoi na przeszkodzie ujawnieniu informacji a (uwzględniając aspekt wizerunkowy i komunikacyjny) powinniśmy odnieść się do istoty zagadnienia, którego dotyczy zapytanie;
– uregulowania prawne dotyczące dostępu do informacji publicznej według ustawy o dostępie a regulacja ustawy – prawo prasowe;
– konsekwencje nieuprawnionego nie udzielenia informacji publicznej.
3. Rozmówca i dziennikarz – czyli do czego zobowiązuje tajemnica dziennikarska i jak powstaje. Jak może z niej „korzystać” osoba udzielająca informacji dziennikarzowi.
4. Dziennikarz według prawa polskiego.
– Kto nim jest? Jakie kryteria musi spełniać osoba należąca do tej grupy zawodowej?
– Czy istnieje możliwość dotarcia do bazy czynnych dziennikarzy w Polsce?
– Czy udostępniając informację publiczną mamy prawo żądać potwierdzenia tego, że osoba wnioskująca o nią jest dziennikarzem ?
– Czy prawo tworzy odrębne tryby udzielania informacji dziennikarzom i pozostałym osobom?
5. Media według prawa polskiego.
– Czy każdy portal internetowy jest prasą?
– Czy osoba, która powołuje się na to, że jest pracownikiem portalu jest dziennikarzem?
– Czy wewnętrzne biuletyny są prasą i wymagają rejestracji?
6. Sprostowanie jako formy pozasądowej reakcji na treści zawarte w publikacji prasowej.
– czym jest sprostowanie,
– czy i kiedy warto pisać sprostowania,
– w jaki inny sposób skutecznie reagować na treści nieprawdziwe lub naruszające dobra osobiste; kiedy i co jest bardziej opłacalne,
– o czym trzeba pamiętać, aby zminimalizować ryzyko odrzucenia sprostowania,
– do kogo wysyłamy napisany tekst,
– jakie najczęściej błędy popełniają piszący,
– czy istnieją różnice między pismami tego rodzaju pisanymi do prasy drukowanej, a tymi, które będą nadsyłane do radia i telewizji,
– jakie środki przewiduje prawo w sytuacji bezpodstawnego odrzucenia tekstu przez redaktora naczelnego,
– inne formy reagowania na treści nieprawdziwe lub naruszające dobra osobiste.
7. Wizerunek:
– jakie regulacje określają ochronę wizerunku,
– jakie są granice swobodnej publikacji wizerunku danej osoby,
– kiedy możemy sprzeciwić się publikacji, a kiedy musimy się pogodzić z tym, że zdjęcie może być wykorzystane bez zgody zainteresowanego,
– jak prawo odnosi się do wizerunku funkcjonariuszy publicznych;
– regulacje dotyczące zapisów fonicznych i wizualnych w prawie prasowym – co oznaczają w praktyce,
– dopuszczalny zakres wykorzystania przez dziennikarza ukrytej kamery i mikrofonu;
– prawo do wizerunku osoby portretowanej a prawo twórcy fotografii;
– o czym musimy pamiętać myśląc o publikacji zdjęć w folderach reklamowych, biuletynach, czasopismach firmowych, na stronie internetowej, czyli zasady wykorzystywania zdjęć przedstawiających konkretne osoby w materiałach informacyjnych i promocyjnych.
8. Prywatność:
– analiza wybranych sytuacji dotyczących styku prywatności i działalności zawodowej a strategia komunikowania
– czym jest prywatność,
– jak jest chroniona,
– kiedy pomimo generalnego zakazu publikacji informacji z tej sfery prawo (na zasadzie wyjątku) dopuszcza taką możliwość,
– w jakich przypadkach prywatność nie stanowi okoliczności uzasadniającej odmowę udzielenia informacji.
dr Maria Łoszewska-Ołowska
Prawnik, absolwentka Wydziału Prawa i Administracji UW.
Od studiów związana z Uniwersytetem Warszawskim. Pracownik katedry Prawa Mediów Wydziału Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii UW. Wykładała także na innych uczelniach (Społeczna Akademia Nauk, Uniwersytet Kardynała Wyszyńskiego).
W latach 2005-2008 wicedyrektor ds. dydaktycznych w Instytucie Dziennikarstwa UW. Autorka podręcznika „Podstawy prawa dla dziennikarzy”. Współautorka komentarza do prawa prasowego („Wolters Kluwer” 2018).
Zakres specjalizacji: prawne aspekty funkcjonowania mediów, w szczególności (mieszczące się w problematyce prawa prasowego) kwestie dozwolonej prawem krytyki, tajemnicy dziennikarskiej, problematyka ochrony dóbr osobistych (czci, wizerunku, prywatności) w kontekście działalności mediów, zagadnienie szeroko pojętej odpowiedzialności prawnej dziennikarza.
Zajmuje się działalnością doradczą i szkoleniową. Trener z ponad 15 – letnim doświadczeniem.
